Medycyna wschodnia tybetańsko-mongolska (medycyna tradycyjna) jest stosowana z powodzeniem od wielu wieków na terenach Tybetu, Mongolii, Chin oraz przyległych. Wykorzystuje ona praktyczną wiedzę pochodzącą z Tantr jogi i szkół sarma buddyzmu tybetańskiego takich jak sakja, kagju, dzionang czyli zrównaniu energii ciała człowieka QI.

Ta tradycyjna forma medycyny, wykorzystuje np. analizę pulsu, kondycji ciała, zachowania, śliny, uryny, diety, redukcje bólu. Szeroko wykorzystywane są lekarstwa na bazie naturalnych składników roślinnych i mineralnych.

Medycyna ta wykorzystuje również akupunkturę, technikę leczenia, która polega na nakłuwaniu ciała srebrnymi lub złotymi igłami w odpowiednich punktach odpowiadających za największą aktywność narządów wewnętrznych. Obecnie uznawana jest w wielu krajach jako uzupełnienie medycyny konwencjonalnej. Akupunktura służy do przywracania równowagi, odporności, energii QI organizmu, będšcej warunkiem jego sprawnego funkcjonowania.

Medycyna tradycyjna korzysta także z metody nazywanej akupresurą, która znana była w Chinach już kilka tysięcy lat temu. Polega ona na dotykaniu, głaskaniu, uciskaniu lub opukiwaniu określonych miejsc na ciele człowieka co powoduje pobudzanie zakończeń nerwowych. Powstałe w ten sposób impulsy biegną drogami nerwowymi do ośrodkowego układu nerwowego, dochodzą do kory mózgowej i dalej drogami nerwowymi do chorego narządu.